Artyści 2019

Amadeus – Orkiestra Kameralna Polskiego Radia

Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus została założona w Poznaniu w 1968 roku przez Agnieszkę Duczmal. Początkowo działała pod patronatem Jeunesses Musicales, a później Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego. Zdobycie przez Orkiestrę w 1976 roku Srebrnego Medalu Herberta von Karajana na Międzynarodowych Spotkaniach Młodych Orkiestr w Berlinie Zachodnim zaowocowało przekształceniem jej rok później w etatowy zespół Polskiego Radia i Telewizji, a następnie w Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia Amadeus pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. Od 2009 roku drugim dyrygentem Orkiestry jest Anna Duczmal-Mróz; ów kobiecy duet dyrygencki czyni zespół ewenementem na skalę światową.

Orkiestra dokonuje regularnie nagrań dla Polskiego Radia – do chwili obecnej transmitowano setki koncertów oraz zarejestrowano ponad 10.000 minut muzyki, obejmującej repertuar od baroku do współczesności. Orkiestra współpracowała z zagranicznymi radiofoniami, m.in: niemieckimi NDR, WDR, SFB oraz BBC w Londynie, CBC w Montrealu i radiofonią meksykańską, dla których nagrywała przede wszystkim muzykę polską. Zespół zarejestrował ponad 100 koncertów i programów dla Telewizji Polskiej oraz pięć godzin muzyki dla Télévision Française 1. Dla japońskiej TV NHK Orkiestra nagrała godzinną audycję wypełnioną muzyką polską. W dorobku artystycznym Amadeusa znajduje się wiele prawykonań, m.in. pierwsze światowe nagranie Wariacji Goldbergowskich J.S. Bacha w opracowaniu Józefa Kofflera na orkiestrę kameralną. W dyskografii Orkiestra ma ponad 50 wydawnictw płytowych. Prowadzi działalność koncertową w większości krajów europejskich oraz w USA, Kanadzie, Meksyku, Brazylii, Kuwejcie, Tajwanie i Japonii.                                                                            ( fot. Jacek Mójta )

Lukas Geniušas  

Urodził się 1 lipca 1990 w Moskwie w rodzinie z wielkimi tradycjami muzycznymi.  Pierwszym nauczycielem i mentorem artysty była jego babcia, Wiera Gornostajewa, wybitna pedagog i profesor Konserwatorium Czajkowskiego w Moskwie.

Lukas brał udział w międzynarodowych konkursach i festiwalach, w tym: Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Fryderyka Chopina Dla Młodzieży 2004 w Moskwie (II nagroda), Młodzieżowym Konkursie Pianistycznym Giny Bachauer w Salt Lake City 2005 (II nagroda), Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Szkocji 2007 ( II nagroda); VII Młodzieżowym Konkursie w Rosji 2008 (złoty medal); III Konkursie Pianistycznym w San Marino (II nagroda), Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Musica della Val Tidone” w Pianello, Włochy, 2009 (I nagroda), Międzynarodowym Konkursie Giny Bachauer w Salt Lake City 2010 (I nagroda).

Jest zdobywcą II nagrody XVI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie w 2010 roku oraz nagrody specjalnej Towarzystwa im. Fryderyka Chopina za najlepsze wykonanie poloneza w II etapie. Lukas występował z wieloma orkiestrami symfonicznymi m. in. w Hamburgu i Duisburgu w Niemczech, BBC Scottish Symphony, Kremeratą Baltica, NOSPRem w Katowicach, Filharmonią Narodową i współpracował z wybitnymi dyrygentami takimi jak: Gidon Kremer, Andrey Boreyko, Saulius Sondeckis, Dmitrij Sitkovetsky, Antoni Wit, Roman Kofman, Dmitrij Liss i Juozas Domarkas. Pianista koncertował we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Austrii, Polsce, Litwie, Japonii, Korei Południowej, USA, Niemczech i Chinach.
Lukas Geniušas  występował na festiwalach w Dusznikach Zdroju, Rheingau, Ruhr i Lockenhaus. W dniu 1 marca 2012 roku, w urodziny Fryderyka Chopina, pianista zaprezentował po raz pierwszy w historii Filharmonii Narodowej w Warszawie wszystkie trzy sonaty naszego największego kompozytora z bezpośrednią transmisją radiową w Programie II Polskiego Radia.

Geniušas posiada bogaty repertuar sięgający od baroku po dzieła współczesnych kompozytorów. Mimo młodego wieku, może pochwalić się repertuarem obejmującym 10 programów solowych i 15 koncertów fortepianowych. Wykonuje m. in. 24 etiudy Chopina, Hammerklavier Beethovena, I Sonatę Brahmsa, Sonatę h-moll Liszta oraz „Ludus Tonalis” Hindemitha. Lukas jest zapalonym wykonawcą muzyki kameralnej: grywa w duetach, triach, kwintetach. Jest otwarty na nowe dzieła kompozytorów współczesnych. Często wykonuje utwory rosyjskiego kompozytora Leonida Desyatnikova.

Wydał już 10 płyt kompaktowych – m.in. utwory Chopina solo i koncert fortepianowy e-moll z Polską Filharmonią Kameralną pd. Wojciecha Rajskiego dla wytwórni DUX.

Anton Batagov

Rosyjski kompozytor i pianista Anton Batagov jest jednym z najbardziej wpływowych muzyków naszych czasów. Artysta wprowadził rosyjskich odbiorców w muzykę takich kompozytorów jak: John Cage, Morton Feldman, Steve Reich czy Philip Glass. Jego debiutancka płyta (1990), 160-minutowe nagranie „Vingt regards sur l’Enfant Jesus” Oliviera Messiaen’a stało się wielką muzyczną sensacją. Trzy lata później, w 1993 roku, Richard Kostelanetz scharakteryzował nagranie „Kunst der Fuge” J.S. Bacha jako „”najbardziej oszałamiającą interpretację Bacha od czasów Glenna Goulda.”

W 1997 roku artysta postanowił skoncentrować się przede wszystkim na komponowaniu i pracy w studio muzycznym. Pianista zaprzestał koncertowania na kolejne dwanaście lat. Jego dyskografia obejmuje ponad 40 wydawnictw. Anton Batagov jest autorem kilu ścieżek dźwiękowych do filmów oraz oryginalnej muzyki dla najważniejszych rosyjskich kanałów telewizyjnych. Jako kompozytor, Batagov ma swój własny, niepowtarzalny styl. Post-minimalistyczny język jego kompozycji zakorzeniony jest w harmonii i rytmice rosyjskich pieśni ludowych, płynnie zmieszanych z duchem buddyjskiej filozofii i dynamiką wczesno-sowieckiej awangardy. W roku 2009, po wieloletniej przerwie, artysta powrócił do koncertowania z unikalnymi, solowymi recitalami fortepianowymi.

 „Batagov maluje na fortepianie całe światy”(Time Out – Nowy Jork)

 „Największy pianista naszych czasów. Jego spektakl wykracza poza świat materialny”(Crescendo- Niemcy)

 „Batagov wstrząsa naszym wyobrażeniem o tym, jak może brzmieć solowy recital fortepianowy” (The Gathering Note – Seattle)

Agata Zubel

Kompozytorka i wokalistka. Znana z niestandardowej skali głosu i wykorzystywania go w sposób łamiący stereotypy. Koncertuje na całym świecie, ma w dorobku wiele prawykonań. Kompozytorka tworząca na zamówienia prestiżowych instytucji muzycznych, m.in.: Los Angeles Philharmonic, Seattle Symphony, Staatsoper Hannover, Ensemble InterContemporain, Klangforum Wien, London Sinfonietta, SWR Radio, Deutschlandfunk, Westdeutscher Rundfunk, Festiwalu Ultraschall w Berlinie, Festiwalu Wratislavia Cantans, Teatru Wielkiego–Opery Narodowej. Laureatka kilkunastu konkursów – wokalnych i kompozytorskich. Do najważniejszych wyróżnień należą „Paszport Polityki” (2005), „Fryderyk” za monograficzną płytę Cascando (2010), zwycięstwo na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów za kompozycję Not I (2013), nagroda „Polonica Nova” (2014), Koryfeusz Muzyki Polskiej (2016), Europejska Nagroda
Kompozytorska (2018), Erste Bank Kompositionspreis (2018), odznaka honorowa Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz medal Gloria Artis. Związana z Wrocławiem, gdzie wykłada w macierzystej uczelni. Wraz z Cezarym Duchnowskim współ tworzy duet Elet t roVoce. Oprócz kilkudziesięciu filharmonii, oper i festiwali, jako wokalistka oraz kompozytorka współpracowała z czołowymi zespołami z całego świata, m.in.: Klangforum
Wien, musikFabrik, Inter-Contemporain, Ictus, London Sinfonietta, Eighth Blackbird, Seattle Chamber Players, San Francisco Contemporary Music Players. Wśród kilkunastu publikacji fonograficznych znajdują się m.in. albumy kompozytorskie: Not I (KAIROS) oraz Cascando (CD Accord), jak i wokalne: Poems z interpretacjami pieśni Coplanda, Berga i Szymańskiego, el Derwid – Plamy na słońcu oraz najnowszy Dream Lake z cyklami wokalnymi Witolda Lutosławskiego i Andrzeja Czajkowskiego (CD Accord).

www.zubel.com    (fot. Łukasz Reichert)

      Cellonet                      

Warszawska Grupa CELLONET powstała w 2007 roku i składa się ze znakomitych młodych polskich wiolonczelistów i wiolonczelistek złączonych wspólnym celem kreatywnego wykonawstwa. Opiekunem artystycznym i dyrygentem zespołu od jego założenia jest Andrzej Bauer.

W skład CELLONETu wchodzą soliści znani z sal koncertowych, festiwali, laureaci międzynarodowych konkursów – łącząc swoje doświadczenia, tworzą zespół, w którym sztuka i wirtuozeria stanowią jedność. W skład grupy wchodzi wielu laureatów Międzynarodowego Konkursu im. Witolda Lutosławskiego organizowanego od 1997 roku w Warszawie. CELLONET w swych programach koncertowych często przeplata muzykę dawną i najnowszą. Obok aranżacji madrygałów Gesualda da Venosy można usłyszeć prawykonania dzieł napisanych specjalnie dla zespołu. CELLONET współpracuje również z artystami ze świata jazzu i muzyki rozrywkowej, m.in. z Anną Marią Jopek, Leszkiem Możdżerem i Marcinem Maseckim.

Zespół występował na festiwalach Warszawska Jesień, Musica Polonica Nova, Festiwalu Prawykonań Polska Muzyka Najnowsza w Katowicach, z Leszkiem Możdżerem na Enter Festival w Poznaniu i Artus Jazz Festival w Toruniu, na Festiwalu Kody w Lublinie, na koncercie jubileuszowym z okazji 75. urodzin Krzysztofa Pendereckiego, a także za granicą na Festiwalu Kontrasty we Lwowie i w ramach wydarzeń Roku Lutosławskiego na koncercie z cyklu „Woven Words” w Royal Festival Hall w Londynie. Koncerty grupy CELLONET na Zamku Królewskim w Warszawie otwierają kolejne Międzynarodowe Konkursy Wiolonczelowe im. Witolda Lutosławskiego.

                                 

Adam Strug

śpiewak i instrumentalista, popularyzator pieśni polskich. Jest założycielem zespołu śpiewaczego Monodia Polska, który specjalizuje się w wykonaniach pieśni przekazywanych w tradycji ustnej. Ma na koncie dwa albumy autorskie: Adieu oraz Strug. Leśmian. Współtwórca wielu innych projektów muzycznych, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej.

Kwadrofonik

jedyny tego typu kwartet w Polsce i jeden z niewielu istniejących na świecie, powstały z połączenia dwóch duetów: fortepianowego i perkusyjnego. Kariera zespołu zaczęła się w 2006 roku, od spektakularnego zwycięstwa podczas 9. Festiwalu Muzyki Folkowej „Nowa Tradycja” na którym muzycy otrzymali Grand Prix, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Prezydenta Warszawy. Właśnie wtedy krytyka muzyczna uznała zespół za odkrywczy i wytyczający nowe tory w muzyce folkowej. W 2007 roku Kwadrofonik został laureatem prestiżowej Nagrody Specjalnej 3. Konkursu Europejskiej Unii Radiowej (EBU) „Svetozar Stracina” w Bratysławie. W 2008 roku ukazała się debiutancka płyta zespołu – Folklove – wydana przez Polskie Radio, za którą muzycy w 2009 roku otrzymali Folkowy Fonogram Roku – nagrodę krytyków za najlepszą płytę z muzyką folk. W tym samym roku kompozycje zespołu były prezentowane w programie „Late Junction” Radia BBC3.

W 2010 roku, podczas obchodów dwusetnej urodzin Fryderyka Chopina muzycy wystąpili w prestiżowej nowojorskiej Carnegie Hall i  w Chicago Symphony Hall prezentując swój projekt łączący muzykę ludową z utworami Chopina.

W 2011 zadebiutowali w Filharmonii Berlińskiej, prezentując m. in. własną wersję Święta wiosny Igora Strawińskiego. Tego samego roku kwartet gościł w Izumi Hall (Osaka) w Japonii jak również na festiwalach muzyki współczesnej m.in. W Moskwie i Pekinie, gdzie prowadzili kursy mistrzowskie.

W 2013 roku Kwadrofonik współpracował z wiolonczelistą Andrzejem Bauerem i kompozytorem Cezarym Duchnowskim przygotowując kameralną wersję z elektroniką Koncertu wiolonczelowego Witolda Lutosławskiego. W tym samym roku nawiązał współpracę z wokalistką jazzową, Dorotą Miśkiewicz. Nakładem SONY Polska ukazała się ich wspólna płyta, zawierająca autorskie opracowania piosenek dziecięcych Witolda Lutosławskiego do słów Juliana Tuwima – „Lutosławski, Tuwim – Piosenki nie tylko dla dzieci”. W roku 2014 krążek zdobył status Złotej Płyty. W 2015 roku zespół został uhonorowany prestiżową nagrodą Paszport Polityki. W tym samym roku odbyła się pierwsza edycja ich własnego festiwalu poświęconego współczesnej muzyce kameralnej – Festiwal Kwadrofonik.

                                                                                     Olga Šroubková 

Olga Šroubková gra na skrzypcach od czwartego roku życia. Gdy miała osiem lat dołączyła do klasy prof. Jiří Fišera w Szkole Muzycznej w Pradze. Ukończyła też pod jego okiem Gimnazjum im. Jana Nerudy, a w 2014 roku Praskie Konserwatorium. Od października 2014 roku studiuje w Hochschule für Musik, Theater und Medien w Hanowerze u prof. Adama Kosteckiego.

Olga jest laureatką wielu konkursów czeskich i międzynarodowych, takich jak Konkurs Konserwatoriów i Szkół Muzycznych 2011 (I nagroda i absolutny zwycięzca), BRAVO! Międzynarodowy Konkurs 2013 w Belgii (I nagroda), Kloster Schöntal 2013 w Niemczech (II nagroda i nagroda specjalna), Konkurs Fundacji Bohuslava Martinů 2013 (I nagroda i nagroda za najlepsze wykonanie kompozycji Martinů), Zhuhai Międzynarodowy Konkurs Mozartowski dla młodych muzyków 2015 w Chinach (IV nagroda), Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy Chengdu 2015 w Chinach (I nagroda), Międzynarodowy Konkurs im. Rodolfo Lipizera 2016 w Gorizii, Włochy (pierwsza nagroda i cztery nagrody specjalne), Międzynarodowy Konkurs Muzyczny ‚Praska Wiosna’ 2017 (1 nagroda, nagroda Fundacji Bohuslava Martinů i nagroda Czeskiej Fundacji Muzycznej), Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Michaela Hilla 2017 (IV nagroda i nagroda za najlepsze wykonanie współczesnej kompozycji) oraz Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy w Szanghaju im. Isaaca Sterna 2018 w Chinach (II nagroda za najlepszą interpretację współczesnej kompozycji chińskiej).

Artystka regularnie występuje z najlepszymi orkiestrami czeskimi i słowackimi, w tym z Czeską Filharmonią w Pradze, Praską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą w Karlowych Warach, Orkiestrą Symfoniczna Praskiego Radia, Państwową Filharmonią z Koszyc, Państwową Orkiestrą Kameralną z Žiliny.

Współpracowała z czołowymi dyrygentami, takimi jak Petr Altrichter, Andrea Barizza, Nuno Coelho, Chuhei Iwasaki, Julian Rachlin, Jiří Rožeň, Michael Stern i  Leoš Svárovský. Olga posiada imponujący dorobek festiwalowy. Najbardziej znane festiwale, na których występowała to m.in. Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Dvořákova Praha, Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Praska Wiosna, Narodowy Festiwal im. B. Smetany w Litomyślu, Allegretto Žilina, Międzynarodowy Festiwal Muzyczny im. Leoša Janáčka, Praski Festiwal Muzyki Filmowej. W sierpniu 2019 roku skrzypaczka zadebiutuje na Festiwalu Barok Plus w Lesznie.

 Capella 1547

Nazwa Capella 1547 nawiązuje z jednej, historycznej strony, do roku, w którym Leszno otrzymało prawa miejskie. Z drugiej – tej historyczno-muzycznej – Capella 1547 ma być spadkobierczynią tradycji działającej w XVIII wieku, za czasów Sułkowskich, leszczyńskiej kapeli parafialnej oraz jej kapelmistrza, kompozytora i kopisty Jana Kaspra Pierszyńskiego, który od 1740 roku do swojej śmierci w 1758 pełnił funkcję organisty i kapelmistrza kościoła parafialnego w Lesznie.

Miasto było wtedy własnością hrabiego Aleksandra Józefa Sułkowskiego. Kapelmistrz podpisywał się własnoręcznie na dwa sposoby – Pierszyński bądź też Pyrszyński. Notatka o jego zgonie w księdze zmarłych Liber Mortuorum brzmi następująco: „Lesna. A – o Dni 1758. Die 19 – na Mensis Septentrionalny obiit Famatus Gasparus Pirszczyński. Cantor et
Organarius ad Ecclesiam Parochialem Lesnensem per annos 18. Omnibus Sacramentis munitus annorum vitae suae 40. Sepultus in Coemeterio Magno.” Do wybuchu II wojnyświatowej znane były dwie kompozycje Pierszyńskiego, zachowane w rękopisach znajdujących się ówcześnie w Państwowych Zbiorach Sztuki na Zamku w Warszawie. Były to „Sepulto Domino”, oraz „Magnificat” dzisiaj zaginione, choć szczęśliwie opisane w 1935 roku.

Cała znana nam dziś twórczość Pierszyńskiego to muzyka wokalno – instrumentalna. Do naszych czasów zachowało się pięć utworów, napisanych jego ręką. Część z nich to autorskie kompozycje leszczyńskiego kapelmistrza. Drugą grupę stanowią skopiowane utwory innych kompozytorów. Dodatkowo jedna z mszy Pierszyńskiego istnieje dzisiaj w
dwóch wersjach, w rękopisie samego twórcy i rękopisie będącym kopią przepisaną przez innego autora. Istnieje też bardzo zdekompletowana „Msza Pastoralna”, również zachowana w rękopisie innego autora.

 

 Capella Savaria                                         

Założona w 1981 roku w węgierskim mieście Szombatelhy, Capella Savaria była jednym z pierwszych zespołów grających na instrumentach z epoki w Europie Środkowej.  Założycielem i szefem artystycznym orkiestry był flecista Pál Németh, a następnie skrzypek Zsolt Kalló, który kieruje zespołem od 1999 roku. Członkowie zespołu grają na autentycznych XVIII-wiecznych instrumentach lub ich kopiach. W repertuarze Capella Savaria ma utwory kameralne i orkiestrowe, opery i oratoria. Węgierscy muzycy dokonali ponad 80 nagrań dla takich wytwórni jak Hungaroton, Naxos, Harmonia Mundi czy Dorian Records. Serii osiemnastu nagrań barokowych oper i utworów pasyjnych dokonał z nimi wybitny amerykański dyrygent Nicholas McGegan. Orkiestra występowała w całej Europie, USA, Izraelu i krajach Ameryki Południowej. Grała wielokrotnie na festiwalach muzycznych w Budapeszcie, Sopron, Brugii, Innsbrucku, Wrocławiu czy Utrechcie. Capella Savaria otrzymała na Węgrzech prestiżową nagrodę im. Ferenca Liszta. Podczas swojego debiutu na festiwalu Leszno Barok Plus węgierscy muzycy zagrają koncert poświęcony muzyce G. Ph. Telemanna.

Tiburtina Ensemble                   

Tiburtina Ensemble zawita na naszym festiwalu po raz drugi, tym razem ze średniowiecznymi kompozycjami frankońskiej wizjonerki i mistyczki, Hildegardy von Bingen. Założony w 2008 roku w Pradze, zespół Tiburtina Ensemble, specjalizuje się w interpretacji chorału gregoriańskiego, średniowiecznej polifonii i muzyki współczesnej. Należy do najlepszych w Europie w dziedzinie muzyki dawnej, a dzięki swojemu niepowtarzalnemu brzmieniu jest bardzo doceniany przez słuchaczy. W programach koncertowych zespołu znajdziemy średniowieczne utwory wokalno-instrumentalne, a także nietypowe projekty muzyczne łączące średniowieczną muzykę z innymi gatunkami.W 2011 roku Tiburtina Ensemble wydała swoją pierwszą płytę  „Flos inter spinas”. Drugie nagranie, „Apokalypsis”, nagrane zostało z trio jazzowym Davida Dorůžki, a zeszłoroczne „Ego sum homo” jest trzecim krążkiem zespołu.  Kierownikiem artystycznym zespołu jest śpiewaczka i muzykolog Barbora Kabátková, doktor nauk humanistycznych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Karola w Pradze  Kabátková angażuje się w wykonywanie wczesnej solowej muzyki wokalnej, a także gra na średniowiecznych psalteriach. Występuje z takimi zespołami jak Collegium Vocale Gent, Collegium 1704 czy Collegium Marianum, z którymi pojawiła się na festiwalach w Czechach i Europie, a także w Kanadzie i USA.

Teatr AKT

Teatr Akt wyrósł z tradycji „polskiej szkoły pantomimy”, ale szybko zaczął wypracowywać własny język teatralny. Doświadczenia występów ulicznych przyczyniły się do poszukiwań nowych środków wyrazu przez aktorów. Trudno o jednoznaczne zakwalifikowanie Aktu do którejkolwiek kategorii teatralnej. Bazą wciąż pozostaje sztuka mimu, gestu, plastycznego obrazu, uzupełniana elementami cyrku i tańca. Absurdalny humor jest niemal znakiem rozpoznawczym spektakli Aktu. Również wpisane w poetykę teatru ulicznego działania interaktywne i happeningowe stały się nieodłączną częścią występów i spektakli. Teatr Akt jest jedną z nielicznych grup teatralnych w Polsce, konsekwentnie uprawiających od wielu lat swój autorski teatr. Jednocześnie udowadnia swoimi realizacjami, że teatr niezależny można tworzyć na profesjonalnym poziomie. Teatr Akt nie jest teatrem repertuarowym. Przedstawienia sceniczne, plenerowe, parady uliczne, pokazy ogniowe, a także specjalnie przygotowywane projekty artystyczne, prezentowane są podczas festiwali teatralnych oraz wszelkiego rodzaju imprez kulturalnych na terenie całej Europy. W 2010 roku Teatr Akt otworzył nową scenę warszawskich teatrów niezależnych – Olszynka Grochowska / Kozia Górka / Łaziebna 9. Artystów będziemy gościć na Leszno Barok Plus po raz trzeci.

Teatr Snów

Teatr Snów powstał w 1986 roku i jest nazywany klasykiem polskiego teatru ulicznego. Znany jest z niepowtarzalnej poetyckiej stylistyki. Posługuje się metaforą opowiadając proste historie wyprowadzone z codzienności.

Najważniejsze spektakle: 1987- „Pokusa” i „Gry – maski”, 1988 – „Drodze do raju”, 1989 – „Republika marzeń” i „Sanatorium”, 1990 – „Powrót”, 1991 – „Podróże”,1993 – „Wizyta”, 1995 – „Ogród”, 1999 – „Księga utopii”, 2000 – „Żuraw” i „Rejs”, 2002 – „Szafarz”, 2005 – „Pokój”,2006 – „Pracownia”, 2007- „Stół”, 2008  -„Imitacje”, 2009 – „Remus”, 2011 –„Ulro”, 2012 – „Pielgrzymka”, 2014 – „Rudymenty”

Teatr prezentował swoje przedstawienia na wielu dużych i mniejszych festiwalach w Polsce. Grał na festiwalach w Archangielsku ,Petersburgu, Awinionie, Brnie, Delft, Edynburgu, Gandawie, Stockton a także w wielu innych miejscowościach w Czechach, Belgii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Mołdawii, Ukrainy. Wielokrotnie występował w Niemczech.

Bartłomiej Ostapczuk

Aktor teatru pantomimy, autor scenariuszy i reżyserii, nauczyciel.
Dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Mimu odbywającego się w Teatrze Dramatycznym w W-wie. Pomysłodawca i założyciel Warszawskiego Centrum Pantomimy oraz Teatru Pantomimy Mimo. Współzałożyciel Europejskiej Federacji Pantomimy (PL/CZ/D) oraz Fundacji Warszawskiego Centrum Pantomimy. Laureat wielu teatralnych nagród i wyróżnień w Polsce i za granicą. Twórca wielu projektów i produkcji artystycznych w zakresie teatru pantomimy oraz teatru ruchu. W latach 1998-2001 aktor Warszawskiego Teatru Pantomimy oraz Studia Mimów. Wielokrotny stypendysta „The School for Mime Theatre” w USA. Sztuki Mimu uczył się również w Hiszpanii.

Występował w spektaklach i projektach teatralnych reżyserowanych m.in.przez Roberta Wilsona, Lionela Menard, Leszka Mądzika, Krzysztofa Warlikowskiego, Mariusza Trelińskiego, Petra Bochaca, Mikołaja Grabowskiego, Tomasza Koninę, Waldemara Raźniaka, Achima Freyera.

Występował na scenach teatralnych Japonii, Puerto Rico, Stanów Zjednoczonych, Anglii, Niemiec, Chin, Litwy, Rosji, Francji, Izraela, Korei Południowej, Czech, Szwecji, Hiszpanii, Słowacji, Nowej Zelandii, Portugalii., Luksemburga

Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy

jest grupą tworzoną przez aktorów od wielu lat związanych z Warszawskim Centrum Pantomimy. Założony w 2013 r. łącząc umiejętności aktorów oraz wyobraźnię i doświadczenia zapraszanych twórców stara się ukazać, jak wiele sztuka niewerbalna ma do zaoferowania współczesnemu widzowi. Widzowi, dla którego pomimo wieloletniej tradycji Pantomima często potrafi stanowić wspaniałe artystyczne odkrycie. Spektakle Teatru realizują międzynarodowi twórcy sztuki pantomimy i teatru fizycznego. Spektakle pantomimy „Agua de Lagrimas”, „Gogol”, „Marcel” znajdują się w stałym repertuarze Teatru Dramatycznego m.st W-wy. Reprezentując polską sztukę mimu, swoje przedstawienia teatr wystawiał w Szwecji, Hiszpanii, Rosji, Słowacji, Czechach, Niemczech i Portugalii.

Hanna Śleszyńska

Aktorka teatralna i filmowa, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1982). Jest obdarzona wielką siłą głosu i wspaniałym aktorskim talentem, swobodnie czuje się zarówno w rolach dramatycznych, komediowych jak i musicalowych. Jej aktorska specjalność to przede wszystkim spektakle muzyczno – kabaretowe.

Jest laureatką I nagrody na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu 1991 oraz Nagrody „Prometeusz 2001” za osiągnięcia w sztuce estradowej. Wielokrotnie nagradzana jako Najlepsza Aktorka Komediowa na Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku, w Lubomierzu, w Katowicach na „Katowickim Karnawale Komedii” za monodram „Kobieta Pierwotna”, w Tarnowie na XIII Ogólnopolskim festiwalu Komedii Talia – nagroda za rolę w spektaklu „Pomału, a jeszcze raz!” i w Polkowicach – XII Polkowickie Dni Teatru – nagroda w kategorii „najlepsza aktorka” za niezwykle ciepły, zabawny i prawdziwy obraz współczesnej kobiety w monodramie „Kobieta pierwotna”. Na scenie zadebiutowała w „Niebie zawiedzionych” Bertolta Brechta na deskach Teatru Ateneum. Występowała na scenach najważniejszych teatrów warszawskich: Komedia (1982–1990, 2002, 2006), Nowym (1990–1994), Rampa (1995–1997), Dramatycznym (1996–1998).Obecnie  aktorkę możemy  zobaczyć  na deskach Teatru 6 piętro, Teatru Capitol, Teatru Kamienica, Teatru Studio Buffo,  Teatru Syrena.

Agnieszka Nagórka

Ukończyła Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Antoniego Wita. Od 2002 roku dyrygent Teatru Wielkiego w Poznaniu. Premiera Fausta Księcia Antoniego Radziwiłła, wraz z Adamem Hanuszkiewiczem (reżyseria) i Franciszkiem Starowieyskim (scenografia), była jej debiutem na poznańskiej scenie operowej. W Teatrze Wielkim w Poznaniu przygotowała wiele realizacji operowych, m.in polskie prawykonanie opery Gracze Dymitra Szostakowicza / Krzysztofa Meyera, we współpracy z kompozytorem Krzysztofem Meyerem i Andrea Chenier wraz z Mariuszem Trelińskim (reżyseria). Jako kierownik muzyczny przygotowała premiery Wolnego strzelca Webera , Jasia i Małgosi Humperdincka oraz premiery baletowe Sen nocy letniej Mendelssohna, Stanisław i Anna Oświecimowie Karłowicza, La Sylphide Løvenskjolda, Niebezpieczne związki Maskatsa z Krzysztofem Pastorem (choreografia). Prowadziła jako kierownik muzyczny spektakle Nabucco Verdiego, Cosi fan tutte Mozarta, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Lady Makbet mceńskiego powiatu Szostakowicza. W 2007 roku wraz z Wiesławem Ochmanem przygotowała cykl koncertów pt. „Polscy tenorzy pamięci Jana Kiepury” prezentowanych m. in. w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Współpracowała z Operą Krakowską prowadząc między innymi spektakle Don Giovanniego z Mariuszem Kwietniem. Jest laureatką II nagrody na Międzynarodowym Konkursie dla Dyrygentów Operowych we włoskim Orvieto.

Spektakl Amadeusz na deskach Teatru Polskiego w Poznaniu wyreżyserowany przez Pawła Szkotaka pod jej kierownictwem muzycznym otrzymał nagrodę miesięcznika „Teatr” w kategorii „najlepsza muzyka”. Z zespołem Teatru Polskiego przygotowała również premierę Opery za trzy grosze Brechta – Weilla.

Od 2014 rozpoczęła współpracę z Teatrem Muzycznym w Poznaniu. Jako kierownik muzyczny przygotowała i prowadzi spektakle Wesoła wdówka Lehara, Zemsta nietoperza Straussa, Hello Dolly Hermana, Skrzypek na dachu Bocka, Nie ma jak lata 20, lata 30, Evita Webbera oraz koncerty (jubileuszowe, sylwestrowe, Z Brodwayu do Hollywood). W kwietniu 2018 roku poprowadziła Galę Operową z solistą Metropolitan Opera Mariuszem Kwietniem oraz Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej. W maju br przygotowała premierę baletową „Don Kichot” na scenie Opery Śląskiej.

Maciej Bosy Marcinkowski

klarnecista z wykształcenia, multiinstrumentalista z zamiłowania, gra także na saksofonach, sopiłce, duduku, flecie  alikwotowym, szałamai, lirze korbowej, drumli.  Odebrał klasyczne wykształcenie, najbliższy jest mu folk, z przyjemnością wykonuje muzykę rozrywkową. Brał udział w festiwalach FAMA, Śpiewajmy Poezję w Olsztynie i Studenckim  Festiwalu Piosenki w Krakowie. Wraz z kolegami z zespołów jest laureatem wielu konkursów, m.in.: Poetycka Dolina, Nowa Tradycja, Hanza Jazz Festival, Mikołajki Folkowe. Jest autorem lub współautorem muzyki i aranżacji, które ukazały się na płytach zespołów oNieboLepiej  (pt.”O niebo lepiej”)  oraz  Lesja i Muzyky  (pt. „Zielone Wino”).  Nagrywał muzykę do spektakli wystawianych w teatrach w całym kraju. Obecnie związany z zespołami Blue Bossa (jazz samba & bossa nova), Szczecin Philharmonic Big Band, Looking for Music, współpracuje z  Operą na Zamku i Teatrem Polskim w Szczecinie.

Michał Starkiewicz

gitarzysta, kompozytor oraz animator kultury. Z dużym powodzeniem porusza się w różnych gatunkach muzycznych, od funku po jazz i muzykę akustyczną. Na stałe związany z zespołami The Beat Freaks, The Ears, Owca i Deus Meus. Lekcji gitary pobierał m.in. u Mike Moreno i Rafała Sarneckiego. Występował na scenie wspólnie z takimi artystami jak: Mietek Szcześniak, Nosowska, Skubas, Atom String Quartet, Joachim Mencel, Michał Grobelny, Grażyna Łobaszewska, Jan Smoczyński, Marcin Pospieszalski, Michał Kulenty, Lidia Pospieszalska, Piotr Baron. Współpracował z Teatrem Polskim w Szczecinie i Filharmonią Szczecińską. W roku 2016 wziął udział w nagraniu 3 płyt: „Leon” The Beat Freaks, „Chwały” Owca (kier. Jan SmoczyńskI), „Decalogue”  Ajkona, wspólnie z Levi Sakala (kier. Marcin Pospieszalski).

Andrzej Janusz

jako perkusjonalista udziela się szeroko w projektach latin, jazz, folk. Grał na żywo i nagrywał muzykę do wielu spektakli muzycznych, także do muzyki filmowej. Współpracował m. in. z zespołem Kwartet Jorgi, Jose Torresem oraz Leszkiem Możdżerem.

Paweł Grzesiuk 

 gitarzysta basowy, kontrabasista, pedagog, absolwent edukacji artystycznej na Uniwersytecie Szczecińskim. Laureat I miejsca Małych Zmagań Jazzowych w Szczecinie w roku 2005. Uczestniczył w wielu warsztatach  basowych, m.in. z Robertem Kubiszynem, Bartkiem Królikiem, Filipem Sojką, Piotrem Żaczkiem, Krzysztofem Ścierańskim. Występował  z wieloma artystami,  m.in. z Grzegorzem Turnauem, Miką Urbaniak, Urszulą Dudziak, Adamem Bałdychem, Cezarym Konradem, Rafałem Stępniem, Pawłem Tomaszewskim, Denzelem. Współtworzy projekty: Wróbel, The Beat Freaks, Genotape, Pioun, Projekt Hubas.

Ingrida Gapova

Urodziła się na Słowacji. Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku sześciu lat, grając na fortepianie. Jest absolwentką Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W repertuarze operowym artystki znajdują się m.in. partie: Zuzanna „Wesele Figara” W.A. Mozarta (Opera Bałtycka Gdańsk, Warszawska Opera Kameralna), Pamina „Czarodziejski flet” W.A. Mozarta (Opera Bałtycka Gdańsk), Zerlina „Don Giovanni” W.A. Mozarta (Słowacka Opera Narodowa SND, Warszawska Opera Kameralna), Barbarina „Wesele Figara” W.A. Mozarta (Teatr Wielki Warszawa, Opera Bałtycka Gdańsk), Semiramide „Semiramide riconosciuta” L. Vinciego (II Festiwal Oper Barokowych 2016 Warszawa), Mařenka „Sprzedana narzeczona” B. Smetany (Divadlo Moravsko-Slezké Ostrava), Małgosia „Jaś i Małgosia” E. Humperdincka (Opera Nova Bydgoszcz), Xenia z Borysa Godunowa M. Musorgskiego (Teatr Wielki Warszawa), Micaëla „Carmen” G. Bizeta (Opera Bałtycka Gdańsk), Belinda z Dydony i Eneasza H. Purcella (Opera Nova Bydgoszcz), SHE „The Sudden Rain” A. Nowaka (Teatr Wielki Warszawa – prawykonanie). W marcu 2016 zadebiutowała w Finlandii z zespołem Helsinki Baroque Ensemble Orchestra (HEBO) pod batutą Aapo Häkkinena i w październiku 2015 wzięła udział w tournée po Europie z orkiestrą Filharmonii Narodowej, podczas którego wykonywała partię solową z IV Symfonii G. Mahlera pod batutą Jacka Kaspszyka.

W 2015 została laureatką nagród Selma D i Leon Fishbach  na Londyśkim Festiwalu Haendlowskim. W 2013 zdobyła III nagrodę w kategorii operowej oraz 5 nagród specjalnych (wśród nich za najlepszą interpretację utworów W.A. Mozarta) na 48. Międzynarodowym konkursie Antonína Dvořáka w Karlowych Warach (Czechy). Z zespołem Goldberg Baroque Ensemble nagrała dla Sarton records światowe premiery „Christmas Cantatas of 18th century Gdańsk” (2010), „Lent Cantatas of 18th century Gdańsk” (2011), “Passio Christi” J.B.C. Freislicha (2012) i „The Gdańsk Baroque Cantatas” (2015). Dwie ostatnie płyty zostały nominowane do Nagrody Muzycznej fryderyk (2013 i 2016) Wokalistka współpracuje z hiszpańskim zespołem Taller Atlántico Contemporáneo (TAC).

Nikola Kołodziejczyk

Polski pianista jazzowy, kompozytor, aranżer i dyrygent pochodzący z Krakowa. Uczył się pod kierunkiem takich nauczycieli jak: Irena Rolanowska, Andrzej Jagodziński, Emilian Madey, Edward Anthony Partyka czy Wojciech Niedziela. Absolwent i pedagog Akademii Muzycznej w Katowicach[1]. Prowadzi big band – Nikola Kołodziejczyk Orchestra, z którym nagrał i wydał w 2014 r. debiutancki album pt. Chord Nation, co przyczyniło się do uzyskania trzech nominacji do nagród Fryderyków 2015[. Współtworzy również trio jazzowe Stryjo grające muzykę w pełni improwizowaną i komponowaną na żywo. Wraz z Michałem Tomaszczykiem stworzył warszawski Konglomerat Big Band, który zdobył złotą płytę z projektem Albo Inaczej. W 2014, z okazji 650-lecia lokacji miasta Brzeziny, w ramach festiwalu Kolory Polski, skomponował tzw. „Koncert Brzeziński” na trąbkę, kwartet dęty drewniany, maszynę Singera, dwie maszyny do pisania, wokalizy i trio jazzowe, którego premiera odbyła się 6 lipca 2014 roku w kościele pw. Podwyższenia Świętego Krzyża. W 2015 roku ukazał się drugi album Nikola Kołodziejczyk Orchestra zatytułowany Barok Progresywny, który zdobył nagrodę Fryderyk 2016 w kategorii „Płyta roku – jazz”. W 2016 roku we współpracy z Filharmonią Szczecińską zaaranżował piosenki ze Śpiewnika Domowego Stanisława Moniuszki na formę współczesnych utworów. Premiera odbyła się 11 listopada. W tym samym roku, na okoliczność 140. rocznicy urodzin Mieczysława Karłowicza odbył się koncert z udziałem orkiestry symfonicznej Filharmonii Szczecińskiej oraz Big Band’u Konglomerat i wiodącego sopranu Agaty Zubel, z pieśniami Mieczysława Karłowicza w aranżacjach Nikoli Kołodziejczyka.

Julia Sawicka

Wokalistka jazzowa, instrumentalistka, kompozytorka. Absolwentka wydziału muzycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego, doktorantka na Uniwersytecie Muzycznym w Bydgoszczy, stypendystka College at Oneonta w USA. Autorka solowych albumów „Breathing space”, „Fields of soul”, „Kolędy”, „Za sen mój chodzę na czereśnie”. Współpracuje z wybitnymi muzykami jazzowymi, takimi jak: Marcin Jahr, Paweł Kaczmarczyk, Piotr Baron, Hans Peter Salentin, Klaudius Kovac, David Doruzka, Adam Zagórski. Twórczyni Międzynarodowych Leszczyńskich Warsztatów Jazzowych, których XV edycja odbędzie się w 2019 roku. Założycielka i prezes Fundacji Edukacyjnej „Pro Musica”, prowadzącej edukację artystyczną w Wielkopolsce i na Dolnym Śląsku, organizującej koncerty, wydarzenia i projekty artystyczne. W roku 2018 wraz z Alicją Węgorzewską i Piotrem Salatą zrealizowała dla TVP 3 Warszawa koncert kolęd w kościele ojców marianów w Mariańskim Porzeczu. Brała też udział w koncercie kolęd nagranym w Warszawskiej Operze Kameralnej dla Telewizji Republika. Wyróżniona Odznaką Honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużona dla Kultury Polskiej” oraz Odznaką Honorową Marszałka Województwa Wielkopolskiego „Zasłużona dla Województwa Wielkopolskiego”.

Michał Sławecki

Kontratenor, absolwent Wydziału Wokalnego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Artura Stefanowicza. Jako student zadebiutował w Zemście nietoperza J. Straussa śpiewając partię Księcia Orlofsky’ego w Operze na Zamku w Szczecinie, w Koronacji PoppeiMonteverdiego w roli Nerona w Teatrze Collegium Nobilium w Warszawie. Uczestniczył w wielu kursach wokalnych,  doskonaląc swoje umiejętności z takimi artystami, jak Paul Esswood, Michael Chance, James Oxley, Jadwiga Rappé, Anna Radziejewska, Olga Pasiecznik. Występował na scenach wielu polskich i zagranicznych teatrów operowych, brał udział w licznych nagraniach radiowych i telewizyjnych. Współpracuje z wybitnymi polskimi kompozytorami, m.in. Pawłem Mykietynem, którego Shakespeare’s Sonnets śpiewał m.in. w Rzymie, na Malcie, we Fryburgu, Lwowie, Johannesburgu i Poznaniu. Artysta z wielkim powodzeniem wykonuje również muzykę dawną – Haendla, Glucka, Vivaldiego, Mozarta. Jego występ z Capellą 1547 pod dyr. Dominiki Małeckiej był jednym z największych wydarzeń festiwalu Leszno Barok Plus 2016.

                                                                    

Dawid Biwo

Ukończył warszawski Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina oraz z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie. Dawid Biwo jest laureatem wielu konkursów wokalnych (m. in. I nagroda w konkursie im. M. Karłowicza w Krakowie, I nagroda w konkursie im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach, III nagroda w konkursie im. F. Platówny we Wrocławiu, nagroda specjalna w Międzyuczelnianym Konkursie Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie) oraz „Muzycznego Forum Młodych 2010” pod patronatem Austriackiego Forum Kultury w Warszawie. W 2012 roku był finalistą Międzynarodowego Konkursu im. Heraclei Darcle w Braili. Debiut sceniczny Dawida Biwo miał miejsce podczas akademickiego wystawienia opery Baldassare Galuppiego L’ amante di tutte w Warszawskiej Operze Kameralnej. Od tego czasu występował m. in. na scenie Opery Krakowskiej (jako Papageno w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta, czy Victor w Yermie P. Bowlesa). Wykonywał również partie w takich operach jak: Fairy Queen H. Purcella, L’elisir d’amore G.Donizettiego (Dulcamara), J.Straussa Die Fledermaus (Frank), A. Sacchiniego La contadina in corte (Berto), J.A. Hassego Arminio (Tullo), J.P. Rameau Les indes galantes (Osmin, Ali). Dużą część pracy artystycznej poświęca Dawid Biwo wykonawstwu muzyki dawnej, oratoryjnej oraz pieśniarstwu. W tych dziedzinach ma na swoim koncie udział w licznych festiwalach m.in. Utrecht Oude Musik Festival, Bach Woche Viena, Tartini Festival Pirano, Early Music Festival New York. Swój warsztat aktorski kształcił pod okiem znanych polskich reżyserów: W. Zawodzińskiego, G.Chrapkiewicza, R. Peryta, I. Stokalskiej, L. Adamika, N. Baińskiej. Dawid Biwo koncertował m.in. w USA, Słowenii, Kanadzie, Austrii, Czechach oraz Niemczech.

Mateusz Małecki

Urodził się w Poznaniu. Muzyką dawną zainteresował się jeszcze w szkole średniej. Studia w zakresie gry na skrzypcach barokowych rozpoczął we Wrocławiu (studia I stopnia w klasie skrzypiec barokowych mgr Zbigniewa Pilcha), a ukończył w Katowicach (studia II stopnia w klasie skrzypiec barokowych mgr Martyna Pastuszka). Jeszcze podczas studiów rozpoczął współpracę z Warszawską Operą Kameralną jako skrzypek tutti w orkiestrze instrumentów dawnych Musique Antiquae Collegium Varsoviense.Regularnie poszerza swoją wiedzę i umiejętności na kursach mistrzowskich w kraju i zagranicą, między innymi w Mondovi (Włochy), Strasbourgu, Pradze, Wrocławiu, Lidzbarku Warmińskim, Świdnicy, Jarosławiu, pod okiem takich mistrzów jak Mira Glodeanu, Stephanie Pfister, Amandine Beyer, Sirkka Liisa Kaakinen – Pilch, Olivia Centurioni, Enrico Gatti, David Plantier, Bruno Cocset, Zbigniew Pilch. W roku 2008 odbył kurs orkiestrowy „Generation Baroque” w Strasbourgu pod dyrekcją Martina Gestera. Owocem tych kursów było podjęcie współpracy z orkiestrą muzyki dawnej „Le Parlement de Musique”.W roku 2011 został przyjęty na stypendium orkiestrowe „Academia Montis Regalis – Orchestra Giovanile”, w ramach którego występował pod kierownictwem Olivii Centurioni, Alessandro de Marchi, Enrico Onofriego, Luigi Mangiocavallo, Massimiliano Toniego, koncertując między innymi w Wiedniu, Turynie, Mondovi, również jako solista i koncertmistrz. Jeszcze w tym samym roku, jako jeden ze stypendystów został wybrany do współpracy z zespołem „Academia Montis Regalis”, z którym dokonał premierowego nagrania DVD opery Giovanni Battisty Pergolesiego „L’Olimpiade” pod dyrekcją Alessandro de Marchi ze spektakli w Jesi (DVD i Blu-Ray ARTHAUS MUSIK 2013). W Polsce współpracuje również z orkiestrą FAMD.PL ze Szczecina, z którą brał udział w nagraniu w roku 2013 debiutanckiej płyty zespołu z symfoniami Antonio Rosettiego (RECART 2014).

Radosław Kamieniarz

Urodzony w Lesznie wszechstronny skrzypek zajmujący się głównie  historycznym wykonawstwem muzyki, chętnie podejmujący jednakże  inne artystyczne wyzwania, jak choćby interpretacja muzyki współczesnej czy występy w spektaklach teatralnych, jak podczas festiwalu Leszno Barok Plus w projekcie „Mordercy w podróży” Rafała Kotomskiego. Absolwent „Szkoły Talentów” im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu w klasie skrzypiec mgr Kariny Gidaszewskiej, następnie Akademii Muzycznej im I.J. Paderewskiego w Poznaniu, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Jadwigi Kaliszewskiej i dr Jakuba Haufy oraz Akademii Muzycznej im K. Lipińskiego we Wrocławiu, w klasie skrzypiec barokowych dr. Zbigniewa Pilcha. Uczestniczył w wielu mistrzowskich kursach interpretacji muzyki solowej, kameralnej oraz wykonawstwa historycznego. Koncertował, nagrywał w kraju i zagranicą jako solista, kameralista, koncertmistrz i członek orkiestr symfonicznych, kameralnych, oraz zespołów muzyki dawnej. Współtwórca kwartetu smyczkowego Musicarius, z którym koncertuje regularnie od 2003 roku, kwartet wystąpił podczas festiwalu Leszno Barok Plus w 2016 roku. Od 2007 roku jest muzykiem Zespołu Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej „Musicae Antiquae Collegium Varsoviense„, w którym pełni również funkcję koncertmistrza, a także obejmuje kierownictwo muzyczne koncertów.  Wykłada w klasie skrzypiec barokowych Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu oraz w ramach Międzynarodowej Letniej Szkoły Muzyki Dawnej w Lidzbarku Warmińskim.  Prowadził również kursy interpretacji muzyki barokowej w Akademii Muzycznej im. M. Łysenki we Lwowie. Gra na skrzypcach barokowych, kopii instrumentu Francesco Ruggieri, Cremona około 1695r, autorstwa Krzysztofa Krupy (Poznań 2014).

Bartosz Bandura

Aktor, tancerz, performer. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca. Studiował również w Stanach Zjednoczonych na Wydziale Muzyki i Tańca w San Diego State University. Uczestnik programu wymiany artystycznej w Escola de Dança – Conservatório de Macau w Chinach. Prowadził liczne warsztaty w kraju, jak i zagranicą (Niemcy, Włochy, Łotwa, Portugalia, Belgia, Korea Płd., Islandia). Wielokrotny stypendysta Instytutu Muzyki i Tańca w ramach programu wspierania aktywności międzynarodowej. Jeszcze na studiach wystąpił w filmie pt. „I była miłość w getcie” w reżyserii Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland i Agnieszki Dylewskiej. Związany z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Współpracuje m.in. z krakowskim Teatrem Łaźnia Nowa oraz z poznańskim, autorskim teatrem Lecha Raczaka – Orbis Tertius. Zagrał tytułową rolę w spektaklu pt. Ony (reż. A. Moś-Kerger), który prezentowany był w ramach 7. edycji programu Instytutu Teatralnego – Teatr Polska. Znalazł się u boku takich aktorów jak Jan Englert czy Adam Ferency w prestiżowym rankingu – 22. Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych autorstwa Jacka Sieradzkiego, redaktora naczelnego miesięcznika Dialog. Wykładowca podstaw ruchu scenicznego oraz świadomości ciała na kierunku aktorskim w Regionalnym Ośrodku Edukacji w Poznaniu. Autor licznych choreografii oraz ruchu scenicznego do spektakli, m.in. Odprawa Posłów Greckich (reż. B. Wyszomirski), Ony (reż. A. Moś-Kerger) czy Hamlet (reż. B. Peszek).      

Paweł Pochwała

Reżyser, dziennikarz, producent tv. Absolwent Wydz. Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (1984), Wydz. Reżyserii warszawskiej PWST (1990) i Wydz. Produkcji Filmowej i Telewizyjnej PWSFTViT w Łodzi (2011).  Od 27 lat związany z TVP. Autor, reżyser i prowadzący wielu programów telewizyjnych m.in. „Pochwały Pawła Pochwały”, „Telewizyjna szkoła teatralna”, ”Kawa czy herbata?”, „Krótki film o Warszawie”, „Krótki film o Mazowszu”. Jako zapalony żeglarz, autor i reżyser reportaży i programów o tematyce żeglarskiej. Przed pracą w TVP, reżyser spektakli teatralnych m.in  „Ptaków” Arystofanesa, „Podwyżki” Georgesa Pereca i „Naszego miasta” Thorntona Wildera w Teatrze Dramatycznym m.st Warszawy, ze Zbigniewem Zapasiewiczem w roli głównej. Teatr Bertolda Brechta ceni za ludyczność i lubi za nim powtarzać – „Teatr nie potrzebuje żadnej legitymacji prócz zabawy, ale tej oczywiście potrzebuje bezwarunkowo.” ( „Małe organon dla teatru”, 1948 tłum. A. Sowiński).

Piotr Matwiejczuk

Dziennikarz, krytyk muzyczny, skrzypek, absolwent Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2002 roku związany jest z Redakcją Muzyczną Programu 2 Polskiego Radia. Stworzył kilka tysięcy audycji radiowych. Otrzymał Nagrodę im. Witolda Hulewicza „za wybitne osiągnięcia radiowe”, przyznawanej przez Zarząd Polskiego Radia i Zarząd Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich. Teksty muzyczne i recenzje publikował między innymi w „Tygodniku Powszechnym”, „Ruchu Muzycznym”, „Gazecie Wyborczej”, „Czasie Kultury”, kwartalniku „Ethos”, na portalu dwutygodnik.com. W latach 2012–2018 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Muzyka w Mieście”. Od kwietnia tego roku jest redaktorem naczelnym „Ruchu Muzycznego”.