Artyści 2018

DMITRIJ SINKOWSKI (DMITRY SINKOVSKY)

Dmitrij Sinkowski to skrzypek, kontratenor i dyrygent w jednej osobie . Charyzmatyczny artysta z niesamowitą wirtuozerią łączy te trzy elementy, co czyni go muzykiem unikatowym na skalę światową. Podczas swoich występów skutecznie odzwierciedla jedną z głównych idei okresu baroku: używa instrumentu tak, jakby był głosem, a głosu, jakby był doskonałym instrumentem.  Sinkowski ukończył  moskiewskie Konserwatorium im. Czajkowskiego, gdzie studiował skrzypce u Aleksandra Kirowa, a także Akademię Muzyczną w Zagrzebiu w Chorwacji, gdzie studiował dyrygenturę u Tomislava Faciniego.

Jest zdobywcą licznych nagród na dużych konkursach: od Premio Bonporti we Włoszech (2005) , konkursu J. S. Bacha w Lipsku (2006), Musica Antiqua w Brugii do nagrody Romanusa Weichleina na konkursie Bibera w Austrii w 2009 r.

Z niezwykłą lekkością przychodzi mu interpretacja najtrudniejszych utworów barokowych, czym zyskał uznanie krytyków i publiczności na całym świecie. Poza repertuarem barokowym, który stanowi główną inspirację artysty, Sinkowski znakomicie czuje się we współczesnych kompozycjach skrzypcowych. Koncertował z artystami tej miary co Aleksiej Lubimow, Aleksandr Rudin, Theodor Currentzis, Andreas Scholl, Christophe Coin i Skip Sempe.

W sezonie 2012-13 Dmitrij był gościnnym dyrygentem Il Complesso Barocco, towarzysząc wybitnej mezzosopranistce Joyce Di Donato w jej trasie koncertowej „Drama Queens”. Podczas 30 występów  w najważniejszych salach koncertowych w Europie, USA i Azji po raz pierwszy Dmitrij wystąpił jako dyrygent przed szerszą publicznością. Stale współpracuje z orkiestrą Il Pomo D’Oro, z którą wystąpi na festiwalu Leszno Barok Plus.  Od ponad dziesięciu lat artysta rozwija swoją sztukę wokalną. Jego repertuar obejmuje role z oper, kantat i oratoriów Haendla, pasje, kantaty i serenady Bacha oraz kantaty Vivaldiego i Scarlattiego. Głos Sinkowskiego  wyróżnia się wyjątkowym kolorytem i lekkością. Często występuje w duecie  ze znaną rosyjską sopranistką Julią Leżniewą.

IL POMO D’ORO

Orkiestra Il Pomo d’Oro powstała w 2012 roku. To zespół o wyjątkowej jakości, łączący wiedzę stylistyczną z niebywałą techniką i artystycznym entuzjazmem. Repertuar skupiony jest głównie na operze, jednak zrzeszeni w orkiestrze muzycy występują też w mniejszych zespołach wokalno-instrumentalnych. Już pierwsze nagranie ze skrzypkiem i dyrygentem Riccardo Minasim (Vivaldi, Per l’Imperatore) otrzymało „Choc” od francuskiego magazynu „Classica”. Drugie wydawnictwo, (koncerty skrzypcowe Vivaldiego Per Pisendel) z Dymitrem Sinkowskim  jako solistą i dyrygentem, zdobyło wyróżnienie Diapason d’Or. Album „Arias for Caffarelli” z roku 2013 został nagrodzony „Choc de l’annee” przez francuski magazyn „Classica”.

Do tej pory orkiestra nagrała pięć pełnych oper, wśród których nie zabrakło dzieł Haendla : Tamerlano, Partenope ( dyr. Riccardo Minasi)  i Ottone (dyr. George Petrou).  Instrumentalne nagrania Il Pomo d’Oro obejmują koncerty Haydna na klawesyn, skrzypce i róg , a także  recitale wiolonczelowe z utworami Haydna, Boccheriniego, Plattiego, Grazianiego, Vivaldiego, wydane w listopadzie 2015. Oba nagrania zdobyły nagrodę Echo Klassik Award w 2016 roku. Ze skrzypkiem Dmitrijem Sinkowskim orkiestra gra program obejmuje „Virtuosissimo” z utworami Locatellego, Tartiniego, Leclair’a, Pisendela. Ten właśnie program wykonany zostanie podczas festiwalu Leszno Barok Plus.  Il Pomo d’Oro jest częstym gościem w najważniejszych salach koncertowych Europy i USA, jak Théâtre des Champs Elysées, Wigmore Hall, Carnegie Hall czy Filharmonia Berlińska.  Nazwa zespołu nawiązuje do opery z roku 1666 autorstwa Antonio Cesti. Utwór, skomponowany na uroczystości weselne cesarza Leopolda I i Margarity Teresy z Hiszpanii, był prawdopodobnie jedną  z największych, najdroższych i najbardziej spektakularnych produkcji w dziejach muzyki operowej.

GEORGIJS OSOKINS

Georgijs Osokins jest finalistą XVII Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 2015 roku oraz ulubieńcem publiczności konkursowej. Urodził się 25 kwietnia 1995 r. w Rydze. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat, a na estradzie zadebiutował jako dziesięciolatek wykonaniem Koncertu d-moll KV 466 Mozarta z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Łotewskiej. Studiuje pod kierunkiem Sergejsa Osokinsa, od 2009 r. pobiera też prywatne lekcje u Mikhaila Voskresenskiego. Od września 2015 r. kontynuuje naukę w Juilliard School of Music. Jest zwycięzcą IX Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dla Młodych Pianistów w Moskwie (2014), Konkursu Skriabinowskiego w Paryżu (2009) oraz Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Jurmale (Łotwa, 2010). Zdobył też specjalną nagrodę za wykonanie utworu Fryderyka Chopina w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Rina Sala Gallo” w Monzy (Włochy). Koncertował m.in. z Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Amber z Lipawy, Narodową Orkiestrą Armenii, Orkiestrą Kameralną „Wratislavia”. Pianista doceniany jest nagrodami i występami na międzynarodowych festiwalach, wyróżniony został też nagrodą Ministra Kultury Łotwy. Uczestniczył w kursach mistrzowskich Dmitrija Bashkirova, Siergieja Babayana, Bernda Goetzke, Georga Friedricha Schencka i Einara Steena-Nokleberga. Po Konkursie Chopinowskim w Warszawie wystąpił już w Polsce wielokrotnie, m.in. w nowej Sali NOSPR w Katowicach, w Filharmonii Szczecińskiej, z Orkiestrą Kameralna Polskiego Radia „Amadeus” w Poznaniu pd. Agnieszki Duczmal oraz z recitalem dla Radia Gdańsk.

JEKATERINA DIERŻAWINA

Urodzona w Moskwie, Jekaterina Dierżawina, grę na fortepianie rozpoczęła w wieku sześciu lat. Uczyła się w słynnej moskiewskiej szkole im. Gniesinych dla wybitnie uzdolnionych dzieci, a później w Akademii Gniesinych gdzie jej nauczycielami byli profesorowie Jurij Polunin, Waleria Polunina i Władimir Tropp. W 1989 dostała trzecią nagrodę na Ogólnorosyjskim Konkursie Pianistycznym, a trzy lata później wygrała międzynarodowy konkurs im. J.S. Bacha w Niemczech. Artystka, słynąca z wybitnych wykonań muzyki Bacha, Haydna czy Medtnera, jest od 2003 roku profesorem w Moskiewskim Państwowym Konserwatorium im. Czajkowskiego. Wiele nagród i entuzjastycznych recenzji zdobyły jej nagrania la niemieckiej firmy Haenssler – „Wariacje goldbergowskie”, „Suity francuskie” i „Uwertury francuskie” Bacha oraz komplet sonat Haydna. Jekaterina Dierżawina koncertowała m.in. w USA, Japonii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii i Kanadzie. Jest uważana za jedną z najciekawszych i najbardziej charyzmatycznych współczesnych rosyjskich pianistek. Występ na festiwalu Leszno Barok Plus będzie jej debiutanckim koncertem w Polsce.

LEONARD ELSCHENBROICH

Opisany przez New York Times jako „muzyk o wielkiej technicznej zręczności, intelektualnej ciekawości i wyrazistej głębi”, Leonard Elschenbroich uznawany jest za jednego z najbardziej charyzmatycznych artystów swojego pokolenia. Jego liczne nagrody muzyczne obejmują m.in. nagrodę Leonarda Bernsteina z 2009 roku, Förderpreis Deutschlandfunk, Eugene Istomin Prize i nagrodę Borletti Buitoni. Urodzony w 1985 roku we Frankfurcie, w wieku dziesięciu lat otrzymał stypendium, dzięki któremu rozpoczął naukę w Yehudi Menuhin School w Londynie. Później uczył się u Fransa Helmersonaw Akademii Muzycznej w Kolonii. W czasie swojej muzycznej kariery Eschenbroich współpracował z wieloma wybitnymi dyrygentami, wśród których znaleźli się: SeymonBychkov, Christoph Eschenbach, Charles Dutoit, Manfred Honeck, Kirill Karabits czy Dmitri Kitajenko. Artysta występował z wieloma słynnymi orkiestrami: London Philharmonic, Royal Philharmonic, WDR Symphony Orchestra, Konzerthaus Orchester Berlin, NDR Hannover, Staatskapelle, Bergen Philharmonic, Orchestre Philharmonique de Radio France, Swedish Radio Symphony, Basel Symphony Orchestra, Borusan Istanbul Philharmonic, Royal Scottish National Orkiestra, Stavanger Symphony czy Chicago Symphony Orchestra. Na swoim koncie ma aż siedem występów na festiwalu BBC Proms.
Elschenbroich pojawił się na recitalach w Wigmore Hall, Auditorium du Louvre, Concertgebouw, Frick Collection, Ravinia Festival w Chicago i Lucernie, Gstaad, Rheingau, Mecklenburg Vorpommern i Schleswig Holstein Festivals. Podczas koncertów kameralnych regularnie towarzyszą mu wybitna brytyjska skrzypaczka Nicola Benedetti i pianista Aleksiej Gryniuk.W 2012 roku został artystycznym mentorem Orquesta Filarmonica de Bolivia, pierwszej w tym kraju orkiestry narodowej, którą współtworzył. Muzyk.​​regularnie wraca do Boliwii, aby wystąpić z orkiestrą i tworzyćmuzyczne projekty edukacyjne. Na tym kontynencie grał już z orkiestrami symfonicznymi z Buenos Aires, Belo Horizonte, Medelin, Rio de Janeiro, Limy i Sao Paulo. Debiutancka płyta Elschenbroicha (wydana dla Onyx Classics) z 2013 rokuz sonatamiRachmaninowa i Szostakowicza,otrzymała znakomite recenzje. Plany nagraniowe artysty obejmują koncert wiolonczelowy nr 2 Kabalewskiego z Holenderską i komplet sonat wiolonczelowych Beethovena dla wytwórni Onyx. Leonard Elschenbroich gra na wiolonczeli „Leonard Rose” zbudowanej w 1693 roku w Wenecji przez Matteo Goffrillera.

ALEKSIEJ GRYNIUK

Urodzony w Kijowie pianista Aleksiej Gryniuk już od wczesnego dzieciństwa wykazywał niezwykłe zainteresowanie muzyką, koncertowanie zaczął jako sześciolatek.W wieku trzynastu lat grał utwory Chopina i Mozarta w towarzystwie orkiestr ukraińskich, a także otrzymał pierwszą nagrodę na konkursie im. Siergieja Diagilewa w Moskwie.  Artysta zdobył również pierwszą nagrodę Konkursu Władimira Horowitza w Kijowie oraz pierwszą nagrodę Konkursu Pianistycznego w Szanghaju. Pianista ma już na swoim koncie recitale w Wigmore Hall i South Bank Centre w  Londynie, w SalleCortot i SalleGaveau w Paryżu, w Sali Wielkiej Konserwatorium w Moskwie, oraz wiele koncertów w Japonii, Korei Południowej i Maroku.
W tym roku Aleksiej Gryniuk ma za sobą tournée po USA, gdzie wykonywał utwory Schumanna i Prokofiewa  z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Ukrainy. Wystąpił też w nowojorskiej Kauffman Hall ze światowej sławy skrzypaczką Nicolą Benedetti i wiolonczelistą Leonardem Elschenbroichem. Planowane występy obejmują m.in. solowy debiut na Festiwalu w szwajcarskim Verbier  i po raz pierwszy wykonanie Fantazji c-moll Beethovena z udziałem muzyków Filharmonii Kijowskiej. Aleksiej Gryniuk jest również członkiem trio z Nicolą Benedetti i Leonardem Elschenbroichem. Występowali m.in.  w Sali Concertgebouw w Amsterdamie, londyńskiej Royal Albert Hall, a także podczas międzynarodowych festiwali muzycznych: Cheltenham Festival w Anglii i Ravinia Festival w Stanach Zjednoczonych

TIBURTINA ENSEMBLE

Założony w 2008 roku w Pradze, zespół Tiburtina Ensemble, specjalizuje się w interpretacji chorału gregoriańskiego, średniowiecznej polifonii i muzyki współczesnej. Należy do najlepszych w Europie w dziedzinie muzyki dawnej, a dzięki swojemu niepowtarzalnemu brzmieniu jest bardzo doceniany przez słuchaczy.

W programach koncertowych zespołu znajdziemy średniowieczne utwory wokalno-instrumentalne, a także nietypowe projekty muzyczne łączące średniowieczną muzykę z innymi gatunkami. Zespół występuje w najważniejszych  salach koncertowych Czech i wielu krajów Europy.  W 2011 roku Tiburtina Ensemble wydała swoją pierwszą płytę  „Flos inter spinas”. Drugie nagranie, „Apokalypsis” , nagrane zostało z trio jazzowym Davida Dorůžki, a zeszłoroczne „Ego sum homo” jest trzecim krążkiem zespołu.  Kierownikiem artystycznym zespołu jest śpiewaczka i muzykolog Barbora Kabátková , doktor nauk humanistycznych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Karola w Pradze  Kabátková angażuje się w wykonywanie wczesnej solowej muzyki wokalnej, a także gra na średniowiecznych psalteriach. Występuje z takimi zespołami jak Collegium Vocale Gent, Collegium 1704 czy Collegium Marianum , z którymi pojawiła się na festiwalach w Czechach i Europie, a także w Kanadzie i USA.

DAVID DORŮŽKA 

Trzydziestoośmioletni David Dorůžka zaczął występować na czeskiej scenie jazzowej już jako nastolatek. Artysta studiował kompozycję i improwizację w Berklee College of Music w Bostonie u Joe Lovano, Micka Goodricka i George’a Garzone’a. Artysta miał okazję uczyć się od takich muzyków jak Herbie Hancock, Brian Blade, Joshua Redman i Christian McBride. Dorůžka otrzymał trzy czeskie nagrody Anděl za albumy Hidden Paths (2004), Silently Dawning, (2008), Autumn Tales, (2016).

Występował na wielu prestiżowych festiwalach, był gościem w klubach muzycznych na całym świecie i brał udział w niezliczonych nagraniach. Koncertował  m.in. z takimi gwiazdami jak George Mraz, Jorge Rossy, Chris Cheek, Arild Andersen, Django Bates, Kendrick Scott, Marcin Wasilewski, Rodney Green, Daniele di Bonaventur, Aga Zaryan czy Tiburtina Ensemble.

MARIUSZ PATYRA

Polski skrzypek, student Akademii Muzycznej w Warszawie, Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze, Accademia Walter Stauffer w Cremonie.

W 2001 roku jako pierwszy Polak zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Nicolae Paganiniego w Genui. Grę na skrzypcach rozpoczął w wieku siedmiu lat. Kształcił się pod kierunkiem: Zbigniewa Ciuciasa, Antoniego Hoffmanna w Olsztynie, Janusza Kucharskiego w Warszawie (Akademia Muzyczna), Krzysztofa Węgrzyna i Iny Kertscher w Hanowerze (Hochschule für Musik und Theater) oraz Salvatore Accardo w Cremonie (Accademia Walter Stauffer). Aktualnie student Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w klasie Prof. Boleslawa Siarkiewicza.

Mariusz Patyra występował z koncertami i recitalami w Europie (m.in. Polska, Niemcy, Hiszpania, Czechy, Rosja, Ukraina, Austria), Japonii, Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Grał z takimi orkiestrami, jak Tokyo Chamber Orchestra, Orchestra Fondazione Arturo Toscanini, Orchestra di Roma, Orchestra Filharmonica Marchigiana, Jalisco Philharmonic, Plano Symphony Orchestra, Branderburgisches Staatsorchester Frankfurt, Irving Symphony Orchestra, San Angelo Symphony Orchestra, Kiev Symphony Orchestra, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia „Amadeus”, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Kameralna „Leopoldinum”. Dokonał nagrań radiowych w Polsce, Niemczech (NDR, WDR), we Włoszech (RAI Tre) i Francji (Radio France). (źródło: Wikipedia)

SCEPUS BAROQUE

Scepus Baroque jest zespołem muzyki dawnej, który powstał w roku 2013 jako orkiestra festiwalowa związana z realizacją idei muzycznych realizowanych na festiwalu Barok na Spiszu, od którego zespół wziął nazwę. Jednak życie zespołu nie kończy się jedynie na koncertowaniu festiwalowym. Zespół, występując również poza Spiszem, ma okazję być wizytówką festiwalu przez cały rok. Pomysłodawczynią i animatorką zespołu jest śpiewaczka Katarzyna Wiwer, dyrektor artystyczny festiwalu. Ideą zespołu są wykonania muzyki barokowej pełne energii, świeżości, otwarte na nowe interpretacje i konteksty zgodne z praktyką wykonawczą historycznie poinformowaną. Zespół skupia artystów wysokiej klasy, specjalizujących się w wykonaniach muzyki dawnej. Pierwszym programem zespołu był koncert barokowej muzyki Ameryki Łacińskiej na festiwalu Barok na Spiszu 2013. Dyrektorem artystycznym tego projektu jest Martin Daniel Zorzano, znakomity meksykański muzyk, grający na violone. W programie znalazły się utwory kompozytorów działających na terenach Meksyku, Boliwii i Peru, głównie w XVII wieku: m.in. Gaspara Fernandesa (1566–1629), Jose Marina (ca. 1619–1699), Francisco Lopez Capillasa (ca. 1615 – 1673), Gaspara Sanza (1640–1710). W repertuarze zespołu znalazły się również następujące projekty: Vesperae dominicales, koncerty kościelne oraz canzony Marcina Mielczewskiego (dyr. art Andrzej Zawisza), Jesu, meine Freude – Bach-Buxtehude (dyr. art Andrzej Zawisza), Tilge, Höchster, meine Sünden – odpowiedź Jana Sebastiana Bacha na Stabat Mater Pergolesiego (dyr. art Andrzej Szadejko). (źródło: http://baroknaspiszu.pl/)

KAROLINA CICHA & SPÓŁKA

Karolina Cicha jest kompozytorką, wokalistką i multiinstrumentalistką zafascynowaną tradycyjną muzyką mniejszości północno-wschodniej Polski. Artystka specjalizuje się w grze na kilku instrumentach jednocześnie: śpiewa, gra na akordeonie i klawiszach, a stopami obsługuje perkusję. W 2015 roku znalazła się w oficjalnej selekcji na WOMEX – największym festiwalu World Music na świecie. Ze swą muzyką odwiedziła kilkadziesiąt festiwali w Europie, Azji i Ameryce. Wraz ze „Spółką” zdobyła GRAND PRIX i Nagrodę Publiczności na Festiwalu Folkowym Polskiego Radia „Nowa Tradycja”. Dobierana do każdego koncertu indywidualnie „Spółka” to zespół wyselekcjonowanych muzyków specjalizujących się w grze na instrumentach etnicznych. Jej droga twórcza rozpoczęła się od koncertów solowych i teatru „Gardzienice”. W 2009 roku Cicha zaczęła swą przygodę z muzyką rockową: Wraz z utworem „Miłość bez jutra” znalazła się na płycie GAJCY! wydanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego. Od tego debiutu – podążając coraz bardziej w kierunku muzyki tradycyjnej i etnicznej – wydała kilka płyt, m.in. „Wieloma językami” (2013) poświęconą językom mniejszości narodowych województwa podlaskiego; „Jidyszland” (2015) poświęconą twórczości poetów żydowskich tworzących w języku jidysz, „Poland-Pakistan” (2016) – fusion z pieśniarzem quawwali Shafqatem Ali Khanem a ostatnio „Płyta tatarska” (2017), w której Cicha zagłębiła się w dziedzictwo muzyczne Tatarów polskich.

Cicha wystąpiła m.in. na festiwalach:

World Music Fest (USA); TFF Rudolstadt (Niemcy); FMM Sines Festival (Portugalia);  Cheoyong Culture Festival (Korea Południowa); Music Mela (Pakistan); Isole che Parlano (Sardynia); Global Union (USA); Lotus Fest (USA); Gypsy Festival Drom (USA); Art Pole (Ukraina); Suklegos (Litwa); Folkbaltica (Niemcy/Dania); Ethnoport, Skrzyżowanie kultur (Polska); Euroradio Folk Festiwal (Szwecja); Kamianitza (Białoruś);  Les Traversées Tatihou (Francja); Five Temples Festival’ (Hungary); ‚Sibiu International Theatre Festival’ (Romania); LaMama Theatre (USA); ‚Menuo Juodaragis’ (Lithuania); ‚Open Air’ (Poland)

LENA PIĘKNIEWSKA

Lena Piękniewska urodziła się w Poznaniu, gdzie ukończyła Akademię Sztuk Pięknych. Jako czternastolatka śpiewała w Piwnicy pod Baranami w Krakowie, zaś swoją profesjonalną karierę muzyczną rozpoczęła w 2004. W 2005 wygrała 41. Studencki Festiwal Piosenki w Krakowie. Rok później zdobyła pierwsze miejsce na XXX Spotkaniach Zamkowych w Olsztynie oraz wygrała konkurs na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej podczas festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej. W 2007 roku została laureatką stypendium twórczego im. Marka Grechuty, zaś w 2008 – stypendium Artystycznego Miasta Poznania za osiągnięcia w dziedzinie piosenki. W tym samym roku wspierała jazzową wokalistkę Stacey Kent w jej ogólnopolskiej trasie koncertowe.

W 2010 wydała swoją debiutancką płytę studyjną zatytułowaną Wyspa. W tym samym roku wyjechała do Berlina, gdzie wzięła udział w warsztatach duchowych prowadzonych przez holenderskiego Żyda Daana van Kampenhouta. Spotkania zainspirowały ją do napisania materiałuKołysanki na wieczny sen składającego się z czternastu utworów śpiewanych w języku hebrajskim. Premierowy koncert odbył się podczas Tzadik Festival w Poznaniu, zaś na początku października 2012 ukazał się album studyjny o tym samym tytule nagrany we współpracy z kwartetem jazzowym Soundcheck. W tym samym roku Piękniewska została aktorką zespołu teatralno-kabaretowego „Pożar w Burdelu”. W sierpniu 2014 zagrała materiał z płyty Kołysanki na wieczny sen podczas Festiwalu Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera”.

W czerwcu 2015 wystąpiła na 52. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w ramach koncertu Scenki i obscenki, czyli Jeremiego Przybory piosenki! z okazji setnej rocznicy urodzin Jeremiego Przybory. Podczas koncertu zaśpiewała piosenkę „Nie pamiętam…” z repertuaru Kaliny Jędrusik. (źródło:Wikipedia)

BUM BUM ORCHESTAR

Bum Bum Orkestar to sześciu muzyków, a każdy jest specjalistą od swojego instrumentu. Chłopaki wspólnie tworzą niespotykane w Polsce brzmienie rodem z serbskiego wesela, czy bułgarskiej knajpy. Każdy z nich jest z innej muzycznej bajki, dlatego w ich utworach słychać wpływy klezmerskie, tradycyjne polskie, kurpiowskie, warszawskie a nawet współczesne klubowe brzmienia. Ich styl polega na tym, że te wszystkie dźwięki mieszają ze sobą, a robią to na najwyższym muzycznym poziomie, niekiedy improwizując, co w efekcie daje muzykę bardzo żywą, energetyczną, porywającą do tańca. W swoim repertuarze poza melodiami tradycyjnymi mają też autorskie utwory zarówno taneczne jak i spokojne, liryczne. Są laureatami najważniejszych festiwali folkowych w Polsce takich jak festiwal polskiego radia “Nowa Tradycja” czy “Mikołajki Folkowe”. Nie boją się żadnych sytuacji scenicznych, zagrali razem mnóstwo koncertów w różnych, czasami bardzo dziwnych miejscach i okolicznościach, ale zwykle ich koncerty kończą się tak samo: publiczność skacze w tańcu a oni wyciskają z instrumentów maksimum, powstaje prawdziwa bałkańska impreza.

OLIVIA CENTURIONI

Grę na skrzypcach zaczęła pod okiem rodziców, Margaret Martin i Paolo Centurioni. W roku 1984 została przyjęta do Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie, gdzie studiowała w klasie Alfredo Fiorentini. Zainteresowanie Centurioni muzyką dawną zadecydowało o podjęciu nauki w szwajcarskiej  „Schola Cantorum Basiliensis”, w której kształciła się u Chiary Bancini. Olivia Centurioni występowała z najważniejszymi zespołami muzyki dawnej jak Ensemble 415 (Chiara Banchini), Concerto Vocale (René Jacobs), Le Concert de Nations (Jordi Savall). Nagrywała dla wytwórni Harmonia Mundi, ZigZag, Stradivarius czy Ars Musica.

INGRIDA GAPOVA

Urodziła się na Słowacji. Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku sześciu lat, grając na fortepianie. Jest absolwentką Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W repertuarze operowym artystki znajdują się m.in. partie: Zuzanna „Wesele Figara” W.A. Mozarta (Opera Bałtycka Gdańsk, Warszawska Opera Kameralna), Pamina „Czarodziejski flet” W.A. Mozarta (Opera Bałtycka Gdańsk), Zerlina „Don Giovanni” W.A. Mozarta (Słowacka Opera Narodowa SND, Warszawska Opera Kameralna), Barbarina „Wesele Figara” W.A. Mozarta (Teatr Wielki Warszawa, Opera Bałtycka Gdańsk), Semiramide „Semiramide riconosciuta” L. Vinciego (II Festiwal Oper Barokowych 2016 Warszawa), Mařenka „Sprzedana narzeczona” B. Smetany (Divadlo Moravsko-Slezké Ostrava), Małgosia „Jaś i Małgosia” E. Humperdincka (Opera Nova Bydgoszcz), Xenia z Borysa Godunowa M. Musorgskiego (Teatr Wielki Warszawa), Micaëla „Carmen” G. Bizeta (Opera Bałtycka Gdańsk), Belinda z Dydony i Eneasza H. Purcella (Opera Nova Bydgoszcz), SHE „The Sudden Rain” A. Nowaka (Teatr Wielki Warszawa – prawykonanie). W marcu 2016 zadebiutowała w Finlandii z zespołem Helsinki Baroque Ensemble Orchestra (HEBO) pod batutą Aapo Häkkinena i w październiku 2015 wzięła udział w tournée po Europie z orkiestrą Filharmonii Narodowej, podczas którego wykonywała partię solową z IV Symfonii G. Mahlera pod batutą Jacka Kaspszyka.

W 2015 została laureatką nagród Selma D i Leon Fishbach  na Londyśkim Festiwalu Haendlowskim. W 2013 zdobyłą III nagrodę w kategorii operowej oraz 5 nagród specjalnych (wśród nich za najlepszą interpretację utworów W.A. Mozarta) na 48. Międzynarodowym konkursie Antonína Dvořáka w Karlowych Warach (Czechy). Z zespołem Goldberg Baroque Ensemble nagrała dla Sarton records światowe premiery „Christmas Cantatas of 18th century Gdańsk” (2010), „Lent Cantatas of 18th century Gdańsk” (2011), “Passio Christi” J.B.C. Freislicha (2012) i „The Gdańsk Baroque Cantatas” (2015). Dwie ostatnie płyty zostały nominowane do Nagrody Muzycznej fryderyk (2013 i 2016) Wokalistka współpracuje z hiszpańskim zespołem Taller Atlántico Contemporáneo (TAC).

JAN JAKUB MONOWID

Kontratenor wykształcony w klasie prof. Jerzego Artysza w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Działalność koncertową rozpoczął, jeszcze w trakcie studiów, od wykonań dzieł Bacha, Pergolesiego, Haendla, ale także Liszta i Brittena na krajowych i zagranicznych estradach koncertowych. Następnie brał udział w licznych koncertach zarówno muzyki dawnej, jak i współczesnej, prezentowanych m.in. na estradach Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Lubelskiej, Pomorskiej, Podlaskiej i Poznańskiej, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia czy Tonhalle w Zurychu, także w ramach muzycznych festiwali.

Na scenie operowej zadebiutował w 2004 roku jako Otton w Lʼincoronazione di PoppeaMonteverdiego wystawionej w Warszawskiej Operze Kameralnej, z którą to instytucją związał się po ukończeniu studiów. Na scenie prezentował się zarówno w repertuarze barokowym (m.in. partia tytułowa w Orlando, Goffreda w Rinaldo i Tolomea w Giulio Cesare Haendla), klasycznym (Cherubin w Weselu Figara, Ramiro w La finta giardiniera i Farnace w Mitridates, król PontuMozarta) i dziewiętnastowiecznym (rola tytułowa w Tancredi Rossiniego), jak i współczesnym (role tytułowe w Polieukt Krauzego i Ja, Kain Pałłasza).

Współpracował także z Mazowieckim Teatrem Muzycznym „Operetka” i Operą Bałtycką w Gdańsku. Jako solista Studia Operowego w Zurychu wystąpił w tamtejszym teatrze w roli Oberona w Śnie nocy letniejBrittena. Wokalista wziął udział w nagraniu opery Juliusz Cezar Haendla, zarejestrowanej podczas spektakli w Warszawskiej Operze Kameralnej (2008).

Jan Jakub Monowid jest laureatem Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii Najlepszy Śpiewak.

(źródło ze strony: www.operabaltycka.pl)

DOMINIKA MAŁECKA

Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w której uzyskała tytuł magistra sztuki w zakresie teorii muzyki (2008) oraz skrzypiec barokowych (2011).Już podczas pierwszych studiów zainteresowała się zagadnieniem historycznej praktyki wykonawczej muzyki dawnej oraz siłą wyrazu historycznych instrumentów. Wkrótce rozpoczęła studia w zakresie skrzypiec barokowych, a także miała okazję uczestniczyć w wielu programach stypendialnych dla młodych wykonawców (takich, jak European Union Baroque Orchestra, Britten-Pears Baroque Orchestra, Generation Baroque, czy Academie Europenne d’Ambronay) oraz kursach mistrzowskich skoncentrowanych na wykonawstwie muzyki dawnej (m. in. z Enrico Onofri, Amandine Beyer, Sirrka-Liisa Kakkinen-Pilch, David Plantier, Mira Glodeanu, Rachel Podger). Jednocześnie rozpoczęła współpracę z orkiestrami oraz zespołami muzyki dawnej w kraju oraz zagranicą. Od tego momentu ścieżka jej muzycznego rozwoju inspirowana była postaciami artystów, z którymi miała okazję współpracować, wśród nich Herve Niquet, Martin Gester, Alexis Kossenko, Jaap ter Linden, Vincent Dumestre, czy Philippe Hereweghe. Dominika współpracuje z wieloma zespołami specjalizującymi się w wykonawstwie muzyki dawnej, takimi jak: Les Ambassadeurs, Die Köllner Akademie, Le Parlement de Musique, Wrocławska Orkiestra Barokowa, {oh}! Orkiestra Historyczna, Capella Cracoviensis, Parnassos, Scepus Baroque, czy Via Sonore. Brała także udział w wielu nagraniach CD dla takich wytwórni, jak Alpha, Glossa, czy Dux. W czasie Leszno Barok Plus 2016 Dominika zdebiutowała jako szefowa i koncertmistrzyni nowej orkiestry festiwalowej – Capelli 1547.

MATEUSZ MAŁECKI

Szef artystyczny festiwalu Leszno Barok Plus. Urodził się w Poznaniu. Muzyką dawną zainteresował się jeszcze w szkole średniej. Studia w zakresie gry na skrzypcach barokowych rozpoczął we Wrocławiu (studia I stopnia w klasie skrzypiec barokowych mgr Zbigniewa Pilcha), a ukończył w Katowicach (studia II stopnia w klasie skrzypiec barokowych mgr Martyna Pastuszka). Jeszcze podczas studiów rozpoczął współpracę z Warszawską Operą Kameralną jako skrzypek tutti w orkiestrze instrumentów dawnych Musique Antiquae Collegium Varsoviense.Regularnie poszerza swoją wiedzę i umiejętności na kursach mistrzowskich w kraju i zagranicą, między innymi w Mondovi (Włochy), Strasbourgu, Pradze, Wrocławiu, Lidzbarku Warmińskim, Świdnicy, Jarosławiu, pod okiem takich mistrzów jak Mira Glodeanu, Stephanie Pfister, Amandine Beyer, Sirkka Liisa Kaakinen – Pilch, Olivia Centurioni, Enrico Gatti, David Plantier, Bruno Cocset, Zbigniew Pilch. W roku 2008 odbył kurs orkiestrowy „Generation Baroque” w Strasbourgu pod dyrekcją Martina Gestera. Owocem tych kursów było podjęcie współpracy z orkiestrą muzyki dawnej „Le Parlement de Musique”.W roku 2011 został przyjęty na stypendium orkiestrowe „Academia Montis Regalis – Orchestra Giovanile”, w ramach którego występował pod kierownictwem Olivii Centurioni, Alessandro de Marchi, Enrico Onofriego, Luigi Mangiocavallo, Massimiliano Toniego, koncertując między innymi w Wiedniu, Turynie, Mondovi, również jako solista i koncertmistrz. Jeszcze w tym samym roku, jako jeden ze stypendystów został wybrany do współpracy z zespołem „Academia Montis Regalis”, z którym dokonał premierowego nagrania DVD opery Giovanni Battisty Pergolesiego „L’Olimpiade” pod dyrekcją Alessandro de Marchi ze spektakli w Jesi (DVD i Blu-Ray ARTHAUS MUSIK 2013). W Polsce współpracuje również z orkiestrą FAMD.PL ze Szczecina, z którą brał udział w nagraniu w roku 2013 debiutanckiej płyty zespołu z symfoniami Antonio Rosettiego (RECART 2014).

RADOSŁAW KAMIENIARZ 

Urodzony w Lesznie wszechstronny skrzypek zajmujący się głównie  historycznym wykonawstwem muzyki, chętnie podejmujący jednakże  inne artystyczne wyzwania, jak choćby interpretacja muzyki współczesnej czy występy w spektaklach teatralnych, jak podczas festiwalu Leszno Barok Plus w projekcie „Mordercy w podróży” Rafała Kotomskiego. Absolwent „Szkoły Talentów” im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu w klasie skrzypiec mgr Kariny Gidaszewskiej, następnie Akademii Muzycznej im I.J. Paderewskiego w Poznaniu, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Jadwigi Kaliszewskiej i dr Jakuba Haufy oraz Akademii Muzycznej im K. Lipińskiego we Wrocławiu, w klasie skrzypiec barokowych dr. Zbigniewa Pilcha. Uczestniczył w wielu mistrzowskich kursach interpretacji muzyki solowej, kameralnej oraz wykonawstwa historycznego. Koncertował, nagrywał w kraju i zagranicą jako solista, kameralista, koncertmistrz i członek orkiestr symfonicznych, kameralnych, oraz zespołów muzyki dawnej. Współtwórca kwartetu smyczkowego Musicarius, z którym koncertuje regularnie od 2003 roku, kwartet wystąpił podczas festiwalu Leszno Barok Plus w 2016 roku. Od 2007 roku jest muzykiem Zespołu Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej „Musicae Antiquae Collegium Varsoviense„, w którym pełni również funkcję koncertmistrza, a także obejmuje kierownictwo muzyczne koncertów.  Wykłada w klasie skrzypiec barokowych Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu oraz w ramach Międzynarodowej Letniej Szkoły Muzyki Dawnej w Lidzbarku Warmińskim.  Prowadził również kursy interpretacji muzyki barokowej w Akademii Muzycznej im. M. Łysenki we Lwowie. Gra na skrzypcach barokowych, kopii instrumentu Francesco Ruggieri, Cremona około 1695r, autorstwa Krzysztofa Krupy (Poznań 2014).

ALEKSANDRA ROPUCIŃSKA

Absolwentka Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Studia kontynuowała w Królewskim Konserwatorium w Brukseli w klasie klawesynu i zespołów kameralnych prof. H. Stindersa uzyskując dyplom mistrzowski. Już podczas studiów wiele koncertowała jako solistka i kameralistka współpracując z licznymi zespołami specjalizującymi się w grze na instrumentach historycznych oraz zgłębiała tajniki muzyki dawnej pracując pod kierunkiem między innymi P. van Heyghena, B. Kujikena, H.Suzuki, J. Ogga. L. U. Mortensena. Miała okazję koncertować pod batutą takich muzyków jak: P. Mc Creesh, R.Goebel, G.Antonini, A. Bernardini, B. Bayl, R. Dubrovski, H. Rhode, J. Kaspszyk. Występowała na scenach wszystkich polskich filharmonii oraz na licznych międzynarodowych festiwalach w kraju i za granicą m. in. „Wratislavia Cantans”, Festiwal na Zamku Królewskim w Warszawie, „Concentus Moraviae”, „Wieczory w Arsenale”, „Printemps au Sablon”, ”Haendel Festspiele Gottingen”, Festiwal Muzyki Dawnej w Starym Sączu, „Warszawska Jesień”, „Musica Polonica Nova”, „Musica Electronica Nova”, „Dni kompozytorów krakowskich”, „Festiwal Prawykonań” oraz w cyklu „Wieczory Wawelskie” a także w Niemczech, Belgii, Francji, Holandii, Portugalii. Współpracuje z Wrocławską Orkiestrą Barokową oraz orkiestrami kameralnymi jako ceniony specjalista w zakresie realizacji basso continuo w utworach instrumentalnych, operach oraz formach oratoryjnych i kantatowych. Jako solistka współpracowała z czołowymi polskimi orkiestrami specjalizującymi się w muzyce współczesnej.

ADAM WALNY

Walny-Teatr działa od 1995 roku. W tym czasie zagrał na ponad 300 festiwalach w kraju i na świecie. Zrealizował 18 autorskich spektakli w pionierskich technikach teatru przedmiotu: marionety podwodne, pałuby, kino manualne, figury-instrumenty, nadmarionety klawiszowe, obiekty wielofunkcyjne. Teatr działa zarówno w warunkach studyjnych jak plenerowych. W instytucjach oraz niezależnie. Prowadzi działalność zarówno laboratoryjną jak edukacyjną. W 2012 roku spektaklem Opus Hamlet otwierał scenę lalkową Zamku Elsynor. Spektakle z udziałem rozwiązań lalkowych teatru Walnego grają zarówno teatry dramatyczne, muzyczne, teatry tańca i pantomimy oraz tradycyjne teatry lalkowe.

BARTOSZ BANDURA

Aktor, tancerz, performer. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca. Studiował również w Stanach Zjednoczonych na Wydziale Muzyki i Tańca w San Diego State University. Uczestnik programu wymiany artystycznej w Escola de Dança – Conservatório de Macau w Chinach. Prowadził liczne warsztaty w kraju, jak i zagranicą (Niemcy, Włochy, Łotwa, Portugalia, Belgia, Korea Płd., Islandia). Wielokrotny stypendysta Instytutu Muzyki i Tańca w ramach programu wspierania aktywności międzynarodowej. Jeszcze na studiach wystąpił w filmie pt. I była miłość w getcie reżyserii Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland i Agnieszki Dylewskiej. Związany z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Współpracuje m.in. z krakowskim Teatrem Łaźnia Nowa oraz z poznańskim, autorskim teatrem Lecha Raczaka – Orbis Tertius. Zagrał tytułową rolę w spektaklu pt. Ony (reż. A. Moś-Kerger), który prezentowany był w ramach 7. edycji programu Instytutu Teatralnego – Teatr Polska. Finalista 20. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Znalazł się u boku takich aktorów jak Jan Englert czy Adam Ferency w prestiżowym rankingu – 22. Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych autorstwa Jacka Sieradzkiego, redaktora naczelnego miesięcznika Dialog. Wykładowca podstaw ruchu scenicznego oraz świadomości ciała na kierunku aktorskim w Regionalnym Ośrodku Edukacji w Poznaniu. Autor licznych choreografii oraz ruchu scenicznego do spektakli, m.in. Odprawa Posłów Greckich (reż. B. Wyszomirski), Ony (reż. A. Moś-Kerger) czy Hamlet (reż. B. Peszek). Reżyser i choreograf widowiska teatralnego Feel-X Nowowiejski w ramach obchodów roku Feliksa Nowowiejskiego. Stypendysta fundacji Stary Browar Nowy Taniec w ramach projektu badawczego niemieckiej choreografki Isabelle Schad – Collective Jumps

AGATA MEYER-LÜTERS

ur. 1990 – absolwentka PWST w Krakowie – Wydział Teatru Tańca w Bytomiu. Przed rozpoczęciem studiów aktorka i tancerka Teatru Słowa i Tańca w Krakowie oraz Teatru Tańca DF. Współtwórczyni i tancerka spektaklu „SPEED DATES show”, który odniósł sukces na wielu festiwalach m.in. DEI2MONDI w Spoleto, Festiwal Młodych Twórców w Połczynie Zdroju, XVII Festiwal Teatrów Niezależnych OFTeN, Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca Dancing Poznań 2016. Choreograf i wykonawca etiudy solowej „Rybo, Nukle i Nowa” – I nagroda na konkursie „3…2…1… Taniec” 2013, udział w Festiwalu Miniatur Choreograficznych w Belgradzie. Uczestniczyła w projekcie „Kierunek Azja”, prowadząc warsztaty taneczno-aktorskie w Macau Conservatory w Chinach. Tańczyła w spektaklu Jacka Łumińskiego: „Kocham tylko i wyłącznie, całym sercem nie-rozłącznie, Magdalenę” i musicalu Teatru im. Juliusza Słowackiego pt. „Śpią wystawy”. Choreograf i tancerka rewii musicalowej „Kocham Cię. Broadway” w reżyserii Nicola Palladini. Aktorka Teatru Moich Marzeń w Chorzowie. Brała udział w projekcie i spektaklu „Tańczę więc jestem”, prowadząc zajęcia dla niepełnosprawnych podopiecznych Centrum Rozwoju Dziecka SORO. Tancerka w spektaklu „Jaram się!” w reżyserii Rafała Urbackiego. Reżyser, wykonawca i współchoreograf nagrodzonego na wielu festiwalach duetu „Jestem Helena”. Jej ostatnia premiera w roli dramaturga i wykonawcy to spektakl “Let it be – poBYT zorganizowany”. Tancerka agencji artystycznej Mozaika, w ramach której występuje w projekcie edukacji poprzez sztukę w wśród najmłodszych. Pasjonuje ją doświadczanie życia i poszukiwanie esencji, która staje się przyczyną dla ruchu i obecności na scenie. W swojej twórczości chce podejmować tematy, które dotyczą jej osobiście, aby umożliwić widzowi odczuwanie autentyczności. Stara się łączyć rolę artystki i matki. Życiowe procesy, w które wkroczyła są dla niej priorytetem i bazą do funkcjonowania w świecie sztuki, a w swojej twórczości szuka szczerości i prawdy, jaką może czerpać z życia.

FILIP MEYER-LÜTERS

Urodził się i mieszka w Poznaniu. Absolwent Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego) w Krakowie oraz Szkoły Kaskaderów Filmowych „13” w Łodzi. Na co dzień pracuje jako aktor (głównie aktor teatru tańca), tancerz, choreograf, instruktor tańca oraz model. Obecnie jest również studentem studiów 2. stopnia na kierunku „media interaktywne i widowiska” na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Współtwórca spektaklu pt. „SPEED DATES show”, który zdobył Nagrodę Publiczności na Konkursie Młodych Twórców Teatru Tańca w Połczynie Zdroju (2013) oraz Nagrodę Specjalną na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych „OFTeN” w Forum Synagoga w Ostrowie Wielkopolskim (2016). Współpracował z takimi artystami i instytucjami jak Wojciech Faruga, Jerzy Stuhr, Seb Majewski, Michał Zabłocki, Maciej „Gleba” Florek, Brian Michaels, Magda i Michał Kopaniszyn, Edan Gorlicki, Alicja Morawska-Rubczak, Krakowski Teatr Tańca, Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, Centrum Rozwoju Dziecka SORO w Katowicach. Spektakle z jego udziałem były prezentowane w wielu miastach w Polsce oraz za granicą, m. in. w Limoges (Francja), Dublin (Irlandia), Galway (Irlandia), Leverkusen (Niemcy), Bolonia (Włochy), Bukareszt(Rumunia), Valmez (Czechy). Jest twórcą i wykonawcą monodramu pt. „Cook lean’s key” oraz wyreżyserował spektakle teatru tańca pt. „adulTEENAGER”, „Bêṯ Leḥem”, „DEBATA”, „No Parlo Italiano”, „Homo Violentus”, „wszechAdam”, „Dos hermanos afro-cubanos”, „Wontons? Not now.” oraz „Muscles, cats and vive la France!”. Posługuje się takimi technikami ruchu jak taniec współczesny, contact improwizacja, floor work, taniec towarzyski, salsa kubańska, lindy hop, wschodnie sztuki walki, akrobatyka, parkour. Interesują go tzw. naturalne metody ruchu oraz eksplorowanie fuzji technik ruchu, którymi włada. W życiu prywatnym jest szczęśliwym ojcem i mężem. Typowy umysł ścisły. Weganin i w połowie Latynos.

MATEUSZ BOGDANOWICZ

Studiował na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu, AST im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Swoją wiedzę na temat tańca i teatru zdobywał na uczelniach Folkwang Universität der Künste (Niemcy) i Real Esceula Superior de Arte Dramático(Hiszpania). Podczas stypendium w niemczech występował w spektaklach „El guitarrista” w chor. Mu-Yi Kuo i Mario Garcia-Patron, oraz „Godot” reż Thomasa Sticha. Współpracując z teatrem Stella Polaris w Norwegii występował w spektaklu Voices of Gokstad w reż Per’a Spildra Borg zdobywając przy tym umiejętności z zakresu akrobatyki i cyrku. Swoj warsztat ruchowo-aktorski szkolił pod okiem: Jacka Łumińskiego, Lutz’a Förster’a, Malou Airaudo, Rudolpho Leoni, Sharon Reshev-Armony, Etsuko Akyia, Klausa Borkensa, Jerzego Stuhra, Jacka Przybyłowicza i innych.

RAFAŁ ŚPIEWAK

Jeden z najbardziej charakterystycznych i znanych performerów w Polsce. Od ponad 10 lat tworzy wyjątkowe kostiumy i postaci, w które się wciela. Jest też twórcą niepowtarzalnych scenografii i bardzo osobliwych teatralnych projektów, podczas których gościnnie pojawiał się na scenie w towarzystwie muzyków rockowych. Zasłynął głośną w mediach sprawą sądową, kreując postać Diabła Krakowskiego i walcząc o wolność artystyczną. Artysta również rysuje i pisze teksty, które ujawnia pod pseudonimem Vincent Grotesque. Rafał to trzykrotny zwycięzca plebiscytu publiczności na Festiwalu Ulicznych Osobliwości w Szamotułach, gość wielu innych festiwali w Polsce. Festiwalowi Leszno Barok Plus towarzyszy od pierwszej edycji w 2015 roku.

PIOTR MATWIEJCZUK 

Muzykolog, skrzypek, krytyk muzyczny, absolwent Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, dziennikarz Redakcji Muzycznej Programu 2 Polskiego Radia. W 2006 roku otrzymał nagrodę im. Witolda Hulewicza „za wybitne osiągnięcia radiowe”, przyznawaną przez Zarząd Polskiego Radia i Zarząd Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich. Teksty muzyczne i recenzje publikował między innymi w „Tygodniku Powszechnym”, „Ruchu Muzycznym”, „Gazecie Wyborczej”, „Czasie Kultury”, kwartalniku „Ethos”, na portalu dwutygodnik.com. Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Muzyka w Mieście”.